𝑱ingyuan @redpseudonym

⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀ 𝐛 𝐭 𝐬 — สลักฝันพันปรารถนา # 2 ⠀⠀⠀ “อี้อัน บนหน้าข้ามีสิ่งใดติดอยู่หรือ” ⠀⠀⠀ “อา— หามิได้พ่ะย่ะค่ะ” ⠀⠀⠀ “เช่นนั้นเหตุใดเอาแต่มองไม่ละสายตา” ⠀⠀⠀ “เป็นเพราะ … ไม่เคยพบใครหล่อเหลาเท่านี้มาก่อนพ่ะย่ะค่ะ” ⠀⠀⠀

ᅠ ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ 「 จุดลงทะเบียน 」 แบบฟอร์มการลงทะเบียน ชื่อตัวละคร : เมจ : ตำแหน่ง : ( ชาวบ้าน / ขุนนาง / ราชวงศ์ ) ยศ ( ถ้ามี ) : ประวัติโดยสังเขป : *** สำคัญ! ขอความกรุณางดลงทะเบียนก่อนได้รับอนุญาต *** ᅠ

⠀ ⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀⠀⠀【 安褀 】 ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀ ⠀ อันฉี ⠀⠀ ⠀ ⠀ มีความสุข มีสันติภาพ ⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀ มีความปลอดภัย ⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀⠀ ⠀⠀ ♘ ⠀⠀ ⠀⠀⠀ ⠀ #安祺二三事 ⠀ᅠ

⠀ ⠀ ยามโหย่ว ดวงตะวันโพ้นลับขอบฟ้าเป็นเวลาสิ้นสุดงานจิปาถะ หลี่เจี๋ยนำพาตัวเองหวนคืนกระท่อมอาศัยเพื่อพบมื้อต้อนรับที่ปราศจากความว้าเหว่เช่นอย่างเคย ⠀" ลำบากท่านแล้ว " เขาหลุดระบายยิ้มกว้างแต้มริมฝีปากระคนเอ็นดูเจ้าของรสมือผู้ถ่อมตน ลืมสิ้นความเหนื่อยล้าที่พานพบตลอดทั้งวัน ⠀

⠀⠀⠀ —— 夏 李 杰 —— 𝐖𝐀𝐍𝐃𝐄𝐑𝐈𝐍𝐆 𝐒𝐖𝐎𝐑𝐃𝐒𝐌𝐀𝐍 #𝑿𝒊𝒂𝒍𝒊𝒋𝒊𝒆_𝒓𝒐𝒍𝒆𝒑𝒍𝒂𝒚𝒂𝒓𝒄𝒉𝒊𝒗𝒆 ⠀⠀⠀⠀

ᅠ ⠀⠀⠀เปลวเทียนสีแดงคู่กำลังลุกโชน ⠀⠀⠀สวมใส่อาภรณ์วิวาห์สีชาด ⠀⠀⠀แขวนคอด้วยความเกลียดชัง ⠀⠀⠀คำสัญญาที่ว่าจะแต่งงานกัน ⠀⠀⠀ท้ายที่สุดก็เป็นเพียงเรื่องเพ้อฝัน ⠀⠀⠀ทำเช่นไร เขาก็ไม่หวนคืนมา ⠀⠀⠀#สิบสองบุปผาพลัดถิ่น ・:*。 ᅠ

⠀ ⠀⠀⠀⠀ไม่ถึงกับถูกกักขัง แต่ก็มิได้แปลว่าสามารถก้าวเท้าพ้นเขตแดนของเขาจื่ออวี่ (紫淯) , ไจซิงจำได้ว่านับตั้งแต่ส่วนสูงตนเองยังไม่ถึงเอว วิ่งกี่ครั้งก็ชนกำแพงที่เป็นดังปราการขวางกั้นเสียทุกครั้ง ‘มีเพียงฝึกควบคุมปราณในกายได้ เจ้าถึงจะลงจากเขาไปท่องโลก’ “ข้ออ้างชัด ๆ” ⠀

⠀ ⠀⠀⠀⠀ 𝐃𝐔𝐆𝐔⠀⠀⟡⠀⠀獨孤歆婷 ⠀⠀⠀⠀ 𝗍𝗁𝖾 𝐅𝐎𝐔𝐑'𝐓𝐇 𝗉𝗋𝗂𝗇𝖼𝖾𝗌𝗌 ⠀⠀⠀⠀⠀#สิบสองบุปผาพลัดถิ่น ⠀⠀ 𝗌𝗁𝖾 𝗂𝗌 𝗉𝗈𝗅𝗂𝗍𝖾 𝗕 𝗨 𝗧 𝖺𝗋𝗋𝗈𝗀𝖺𝗇𝗍 ⠀⠀⠀⠀⠀﹠ 𝖺𝗅𝗍𝗁𝗈𝗎𝗀𝗁 𝖺𝖽𝖺𝗉𝗍𝖺𝖻𝗅𝖾, ⠀⠀⠀⠀⠀⠀ 𝗌𝗁𝖾 𝗂𝗌 𝐬𝐮𝐬𝐩𝐢𝐜𝐢𝐨𝐮𝐬 ⠀

ᅠ ᅠ ᅠ ᅠ open.spotify.com/track/5wGusS94…

⠀ ⠀ ทุกครั้งข้าเลือกรอให้เจ้ากลับขึ้นมาเอง กระทั่งวันหนึ่งข้าก็คิดตก ⠀⠀หากเลือกได้ ... ⠀⠀ข้าอยากจะจมดิ่งกับเจ้า ไปชั่วชีวิต ⠀ ⠀

⠀ ⠀ ของแทนใจถูกพลิกไปมาช้า ๆ มองลวดลายสลักเสลาประณีตไปทีละด้าน ดวงตาวูบไหวภายใต้ท้องฟ้ากว้างใหญ่ผืนนี้ ความเดียวดายจึงค่อย ๆ มลายหาย ⠀⠀“ อายวน.. ” ⠀ ยามสุขก็ดี ทุกข์ก็ดี เจ้ามักทิ้งร่างลงไปในสายน้ำ ดำดิ่งอยู่ภายในนั้นจนข้าหาไม่เจอ ⠀ ⠀

⠀ ⠀ ⠀⠀“ให้ข้าหรือ..” ⠀⠀ เขาตอบเสียงนุ่ม ’ให้อาเหยา’ สายตาระเรื่อจนข้างแก้มถูกแต้มไปด้วยสีแดงนวล จนเริ่มแน่ใจแล้วว่าปีศาจไม้จันทร์มิได้มอมเมาตนเองด้วยภาพมายา ⠀⠀‘ให้เจ้าเก็บเอาไว้’ ⠀ ⠀

⠀ ⠀ มือยังคงกระชับกอบกุมไปด้วยไออุ่น กลับถูกพลิกฝ่ามือเบา ๆ พร้อมกับบางสิ่งบางอย่างตกมาอยู่ในครอบครองของเซียวเหยา หยกพิสุทธิ์กระจ่าง มีกลิ่นอายคุ้นเคยจาง ๆ ถูกหล่อหลอมกลายเป็นส่วนหนึ่ง.. หากนับคร่าว ๆ แล้ว เกรงว่าจะเป็นตบะนับห้าร้อยปีที่จิ้งยวนบรรจุเอาไว้ ⠀ ⠀

⠀ ⠀ ผู้อายุน้อยกว่าจึงตัดสินใจยกมือขึ้นชี้ริมฝีปากตน เป็นคำพูดเพียงหนึ่งครั้งที่อยากให้จิ้งยวนฟังให้ดี ⠀⠀ข้ารักเจ้า .. สามคำไร้เสียงเผยอย่างตรงไปตรงมา ประกอบรอยยิ้มละมุนละม่อม จึงสามารถทำให้มุมปากของจิ้งยวนยกขึ้นมาได้ ⠀ ⠀

⠀ ⠀ ⠀⠀เสี้ยววินาทีที่ทุกอย่างถูกทำลายลงด้วยเสียงพลุจุดขึ้นบนฟากฟ้า แสงวูบวาบไล้ละเลียดใบหน้าบุรุษทั้งสองครั้งแล้วครั้งเล่า จนกลบเสียงประโยคสุดท้ายที่เซียวเหยาตั้งใจเอ่ย หัวคิ้วย่นลงหน่อย ๆ ของเต่าน้ำแข็งกลายเป็นคำตอบชัดแจ้งว่าได้ยินไม่ถนัดนัก ⠀

⠀ ⠀ ⠀⠀พลันรอบด้านเงียบสงัดลงทันใด มีเพียงเสียงหัวใจยังคงเต้นโรมรัน เป็นไม้จันทร์เผยใบหน้าผ่อนคลาย สบประสานนัยน์ตากลมสำรวจเข้าไปยังส่วนลึกของความรู้สึก แม้ว่าท่าทีของเสวียนอู่ผู้นี้ จะกลายเป็นก้อนหินนิ่งทึ่มทื่อไปเสียแล้ว ⠀

⠀ ⠀ เป็นจิ้งยวนเสมอมา ผู้สว่างไสวยิ่งกว่าแสงจันทร์ถูกปกคลุมอย่างอบอุ่นในค่ำคืนนี้ ..เซียวเหยาเผยรอยยิ้มอ่อนโยน พลางแนบเรียวนิ้วสัมผัสกอบกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้ ⠀⠀“การได้รักเจ้า แม้ต้องรอคอยทั้งชาติภพ ⠀⠀ ย่อมคุ้มค่า” ⠀

⠀ ⠀ ⠀⠀เพราะมีเพียงแค่เจ้า ข้าเห็นเพียงแค่เจ้า.. ” ใบหน้าจิ้งยวนเริ่มมีความเปลี่ยนแปลง ดวงตาค่อย ๆ กลมโตขึ้นเรื่อย ๆ คลับคล้ายตั้งใจฟังด้วยหัวใจดวงนั้นกำลังเต้นแรงอีกครั้ง ขณะนั้น ความรู้สึกเด่นชัดหลั่งไหลเข้ามาในหัวใจไม้จันทร์ไม่หยุด ⠀

⠀ ⠀ ⠀⠀ทั้งอดีตและอนาคตล้วนไม่สำคัญ เพราะการได้พบกับจิ้งยวน ถึงเริ่มเชื่อว่าหัวใจปีศาจ ก็สามารถมอบความรักให้ใครคนหนึ่งได้อย่างจริงใจ ⠀⠀“ผู้คนนับร้อยพันในโลกแสนวุ่นวาย ข้าพบสายตาเจ้าที่มองมาทุกคราล้วนใส่ใจ แม้ในค่ำคืนเหมันต์ยะเยือกจับขั้วหัวใจย่อมอบอุ่นขึ้นได้ ⠀