حاکمیتهای توتالیتر و تمامیتخواه همواره در تلاش ساختن یک جامعه تودهای است؛ جامعهای متشکل از انسانهای منزوی، بیهویت و فاقد هر نوع کنشگری. بیتفاوتی، انفعال و انعطاف افراد یک جامعه از خواستههای اصلی یک نظم سیاسی توتالیتر به شمار میرود. به قول هانا آرنت، تودهها در سایه چنین نظمی تبدیل به «قشر خاکستری» میشوند. حاکمان تمامیتخواه مانع خلق جهان مشترک و اهداف مشترک بین افراد جامعه شده و برای بقای خویش به قشر خاکستری یا به «تودهای از مردم یکسانشده» نیاز دارند. اندیشه اجتماعی در چنین نظامی خفه و سرکوب میشود. جامعه در سکوت و سکون است و این نیز ناشی از ترس و رعب دستگاه حاکمه است. شهروندان در وضعیتی قرار میگیرند که حتی ایده کنشگری در ذهنشان خطور نمیکند. کثرتگرایی در یک نظم تمامیتخواه تهدید تمامعیار دانسته میشود. مردان و زنانیکه با دید وسیع و متکثر به دنبال ارائه دیدگاه خویش باشند، تهدید جدی نظام به شمار میروند. در چنین نظامی همه باید یکسان فکر کنند، به یک روش زندگی کنند و همه باید پیرو ایدئولوژی نظام و وفادار به رهبر توتالیتر باشند. حکومت تمامیتخواه بر ضد کثرت عقاید و در پی تبدیل جامعه به یکساناندیشی است. انسانهای یکسانشده هم در نهایت در چهره یک رهبر تجلی پیدا میکنند. هرآنکس که چنین نظمی را نپذیرد، زائد و اضافی خواهد بود، همانگونه که یهودیها در آلمان نازی بودند و چنانی که امروز دگراندیشان و نیروهای مترقی در «امارت تروریستی طالبان» و در منظومه فکری طالبان غیر قابل پذیرش به حساب میروند. حاکمیتهای تمامیتخواه سعی در ساختن یک «جهان جعلی» دارند و انسانها را از جهان واقعی به دور نگهمیدارند تا آنان در جهان جعلی و مصنوعی تمامیتخواهان زندگی کنند. انسانهای منزوی و بیگانه با جهان واقعی با منفعل بودنشان، مایه آسودگی خاطر و تحکیم حاکمیت تمامیتخواهان میشوند. تبدیل انسان از یک موجود سیاسی- اجتماعی به موجود بیتفاوت با دیگران، بیگانه با جامعه، تجزیهشده و جدا از یکدیگر، آماج اصلی حاکمان تمامیتخواه است. چنانی که در چنین جامعهای، انسانها همچون گاوها به ظاهر باهماند، اما همه به فکر چریدن آذوقه خویش است و نسبت به سلاخی شدن همنوعان شان بیتفاوت هستند، غافل از اینکه روزی نوبت سلاخی شدن خودشان فرا خواهد رسید. امارت تروریستی طالبان نمونه واضح و روشن از یک رژیم مطلق توتالیتر، استبدادی و تمامیتخواه است که یک کشور و جغرافیا را به انحصار گرفته و صدای مخالف را به بدترین شکل ممکن سرکوب میکند. وقتی این سرکوب در زیر لوای اسلام و با نام این دین حنیف و مقدس انجام میشود، دردناکتر میشود. تجربه نشان داده که رژیمهای توتالیتر رفتنی هستند نه ماندنی. امارت تروریستی طالب که نماد واقعی از رژیم توتالیتر از نوع سیاسی و دینی آن میباشد، هرگز طعم بقا را نخواهد چشید و به دست رادمردان مقاومت ملی به زودی سرنگون شده و رهسپار قهقرا خواهد شد. ادامه این دیدگاه را در لینک زیر بخوانید: nrfnews.com/?p=8424
@NRFnews_af اگر گروه ، تروریستی طالب واقعاً ، امارت نخواهند باید از ظلم بیشتر کار گیرند ، یک زندان شبیه گوانتاناما ، در دشت های کشور بسازند ، و تمام مخالفین شانرا که صدای مقاومت بلند کرده اند ، را یکسره آنجا انتقال بدهند ، تمام جایداد های مخالفان شان را به مردم عام تقسیم کنند .