Over tweedehandsjes En het is ochtend, alweer. En dat is het al sinds even na vijven. En ik geef het hier toe, opstaan op dit vroege uur is niet regulier en vast en zeker een teken van oplopende jaren. En we hoeven het er verder niet zo over te hebben - het feit an sich is immers al krankzinnig genoeg - maar dít wil ik er aan u over kwijt: ik mag dan liederlijk vroeg wakker wezen, ter compensatie val ik vroegavonds dan in slaap. Opdat de boel in evenwicht blijft. Begrijpt u? Even gemakkelijk in zowel het Concertgebouw (…) als gisteren nog, in de Stadsschouwburg (maar dát lag aan De Wetten, niet aan mijn leeftijd dus en al helemaal niet aan de acteurs, want die speelden de sterren, maar aan de niet te verdragen ijdelheid van La Palmen, godmiljaar wat heb ik me weer aan ‘haar zoektocht naar zichzelf,’ geërgerd). Nu ja, dus ik ben wakker, al sinds even na vijf. Nog voor de wekker wakker en rechtop in bed. Bang om kostbare minuten van het leven mis te lopen. Dat zal het zijn. En zoals getrouw(d)en zich rond dit uur, dan denkelijk nog eens in elkaars armen nestelen, zo reikt mijn hand naar mijn bril en daarna naar het boek op het nachtkastje. Hierna knip ik het lampje … het is nog stekedonker … Het boek ligt hier al sinds minuten nadat gisteren de deurbel klingelde, en het, stevig ingepakt, aan de deur werd bezorgd. Waar ik het, als een nieuw kind, in ontvangst nam, - ja, dit mag vast een vreemde vergelijking, maar hieraan ben ik gewoon, aan de metafoor. Adoptiekinderen moet u weten, nu die komen via de voordeur een gezin binnenvallen, en in de euforie om hun komst, nu daarin ben ik blijven hangen ‘jongens, daar is ze, een zúsje,’ om dan blij met z’n allen naar de voordeur te stormen, het kind te beduimelen, het te zoenen -. Zo ontvang ik nog altijd al wie bij mij aanbelt. Blij, deur wagenwijd open, ‘kom binnen.’ Ook - heel gênant en ik weet dit -, vergaat het me zo bij de bezorging van mijn - vaak - tweedehands aangeschafte boeken. Dan gaat er de deurbel, het hart springt op, ik vlieg naar de voordeur, zwaai ‘m open, zeg ‘kom maar,’ en ‘hier is het warm,’ om het boek dan te ontdoen, voorzichtig, van zijn reisgoed, - de enveloppe waarin het gereisd heeft -, het gerust te stellen en het na enige tijd dan zijn plaats te gunnen. Het is gek en ik weet het. Maar later, nu later, zal de mare gaan, die rare vogel daar, op het Singel, nu die hield van al haar boeken, alsof het kinderen waren. Dit nieuwe tweedehandsje is een voor de ochtend geknipt boekje, en het mocht onmiddellijk na arriveren dus door naar boven, naar de bedstee, naar het nachtkastje. En daar lag het, als rechtgeaarde nieuwkomer, uitgeput van de reis en doorstane commotie, de hele nacht rustig te wachten tot het een nieuwe dag zou worden. De eerste in het nieuwe thuis. Het boek handelt over de nasleep van de Eerste Wereldoorlog. Engeland, 1920. A month in the Country, by Bob Carr, Harvester Press, Brighton. Ik ben er nu drie uur in op streek. En ik woon er al. Zo mooi is hier de beschrijving. Ik ben, dankzij de trefzekere zinnen van Carr, al eens natgeregend, ben de dorpskerk van Oxgodby al binnengestapt, heb kennisgemaakt met een oeroude kolenkachel, een kwaaie dominee, die de pest heeft aan diezelfde kachel omdat ie as regent en daarmee de preek verstoort. Ik ben al drie uur op streek als het boek me, om zijn krakkemikkigheid definitief voor zich inneemt. ‘Licht beschadigd,’ zegt een teer stempeltje, ik zie het aan de voet van de bladzijden, wanneer ik het voor nu dicht moet slaan. Omdat de dag begint. En áls het dan al zo is dat een mens alleen in het spreekwoordelijke liefde op kan vatten voor een tweedehands boek, nu dan weet dít boek me middels dit brandmerk voor zich te winnen Ik val ervoor. Als een blok. Voor de verschoppeling. Voor de onooglijken die, inplaats van naar zichzelf te zoeken, de wereld ondanks zichzelf iets komen brengen Niets is mij liever dan de tederheid die uitgaat van de gehavende En nu opstaan
@bianca_schriek Dat heb ik ook met boeken. Uitpakken, beetje op temperatuur laten komen en dan tot mij nemen. Prachtig geschreven weer!
@bianca_schriek Heerlijke quote over Palmen! Recht uit mijn hart… M.
@bianca_schriek Altijd even ruiken, poosje laten liggen, af en toe aaien. En dan lezen!
@bianca_schriek Oh Bianca, wat prachtig geschreven weer🥰
@bianca_schriek @ergosteph dit is allemaal zo fijn om te lezen en te volgen. Doe je dat al? Dank je wel @bianca_schriek
@bianca_schriek Vroeg wakker worden, zelfs na n nare droom, het keert zich ten goede bij bril en boek! En jij omschrijft dat schitterend!
@bianca_schriek En weer, zó mooi beschreven. Jouw kunst in woorden, in zinnen.