Search results for #دستنوشته_های_من
احساس میکنم همه ی ما در خواب کودکی هستیم که کابوس می بیند. همه ی ما تراژدی های ناخواسته ایم. #دستنوشته_های_من
اینها را در دهه ی هفتاد به یاد دارم.مردم به زور لبخند میزدند که مبادا دندان های نداشته ی شان که از مصرف تریاک و هرویین ریخته بود،دیده شود. یا مثلا شیرین،دختر جلال پاپتی که قرص خورد و خودش را کشت،بعدها پیچید که عصمتش را لکه دار کرده بودند.بی وجدانها. #دستنوشته_های_من
برای کسی مهم نبود که زنده باشم یا بمیرم.پول خونم اندازه ی نیم کیلو گوشت گوساله ارزش داشت.من به هر فضيلتی بی اعتنا هستم. کنار پنجره ی آشپزخانه سیگارم را کشیدم،پایین را نگاه کردم،ارتفاعش مناسب بود... #دستنوشته_های_من
يك كاسه آب پشت سرش ريختم و با بغضهايی که طعم درد میدادند آن ۷۸ پله ی لعنتی را بالا آمدم. درد،مزه ی گسی دارد که در هیچ خرمالویی پیدا نمیکنی. دیگر چیزی برایم نمانده، جز یک کاناپای کهنه و سیگارهایی که پشت هم در زیرسیگاری ام اعداماشان میکنم. #دستنوشته_های_من